Jakie pasze rzepakowe można stosować w żywieniu drobiu?
Wszystkie. Należy jednak dostosować ilość podawanej paszy, szczególnie ilość wnoszonego z nią do dawki pokarmowej tłuszczu i aminokwasów oraz glukozynolanów do gatunku, wieku, rasy i wymagań pokarmowych ptaków.
Przykład 1: Pisklęta do wieku około 2 tygodni nie trawią zbyt dobrze tłuszczu, dlatego udział mielonych pełnotłustych nasion rzepaku lub makuchów w ich mieszankach nie powinien przekraczać 6%.
Przykład 2: Mieszanki dla kur nieśnych powinny mieć znacznie niższą wartość energetyczną niż mieszanki dla drobiu rzeźnego, dlatego udział mielonych pełnotłustych nasion rzepaku lub makuchów w mieszankach dla kur nieśnych nie powinien przekraczać 2-3%.
Przykład 3: Śruta rzepakowa, z uwagi na dużą zawartość aminokwasów siarkowych oraz związków siarki może stanowić nawet do 20% mieszanek dla kur niosek (znoszących jaja o białej skorupie) i gęsi (poprawia jakość pierza i puchu). Jednak w mieszankach dla kur nieśnych znoszących jaja o brązowej skorupie udział śruty rzepakowej nie powinien przekraczać 3-5%. W stadach tych kur występuje defekt genetyczny, dziedziczony po rodzicach rasy Rohde Island Red, za przyczyną którego trójmetyloamina (produkt rozkładu synapiny występującej w produktach rzepakowych charakteryzujący się rybim zapachem) jest bardzo powoli przekształcana w wątrobie w bezwonne tlenki. Na skutek tego przechodzi ona do krwioobiegu i do żółtek jaj nadając im nieprzyjemny „rybi” zapach. Na ogół defekt ten występuje u nie więcej niż 3-5% kur w stadzie. U kur ras mięsnych, indyków, gęsi defekt ten nie występuje, synapina jest całkowicie i szybko rozkładana i usuwana, a rybi zapach nie występuje w mięsie.
prof. dr hab. Stefania Smulikowska
Powrót
